.: بی سرزمین تر از باد :.

10/11/1393 ... ساعت 20:56

نماز شب اول قبر چجوری خوانده می‌شود؟ آیا واقعا لازم است که بلند شوم و وضو بگیرم و قامت راست کنم برای نماز شبِ اول قبرش؟ یا غیر از من هستند کسانی که نماز را برایش بخوانند؟ او که گناهی نداشت! داشت؟ دور بود. زیاد نه. ولی فقط عیدها و شاید عروسی‌ها هم رو میدیدم. امّا. آن بوسه‌ی آبداری که عید امسال چسبوند به لپ‌هام رو یادم نرفته هنوز! یا اون بوی قورمه سبزی‌ـی که پیچیده بود تو خونشون! صداش... :(( که مثل صدای عمادی بود ....

]به اینجا که میرسد نویسنده بغض میکند[.... همه‌ی ما وقتی کسی میمیرد یادِ خوبی‌هاش میافتیم! ممکن است فقط 30 درصد بدی‌هاش را به یاد آوریم! به این فکر میکنیم که در زمانی که زنده بود، آدم خوبی بود.... و ته‌ش رو با گفتن "راحت شد از دنیا. خدا رحمتش کنه" هَم میاریم.... همین.

دلم گرفته! مث همیشه! کمی بیشتر. نوشتن آروم میکنه آدم رو. مثل خوندن. مثل خواب .... حالا معنی اون جمله ی تو نظرام رو میفهمم!

امّا من الان آروم نیستم! شاید لازمه نماز رو بخونم! شاید لازمه بشینم قرآن بخونم! یا مث دیشب "سبحانک یا لااله‌الی انت،الغوث،الغوث خلصنا من النار یارب" بگم و اشک بریزم. بی دلیل ... شایدم با دلیل ...

دلم کسی رو میخواد که بغلم کنه! و من توی بغلش فقط گریه کنم! خستم از بس توی بغل یه خرسِ قرمز گریه کردم و خودم رو زدم به خَری که این همون ........!

]به اینجا که میرسد نویسنده هق هق‌اش بالا میگیرد[....

پ.ن: و مرگ ... بیشتر از همه چیز به ما نزدیک تر است. مثل خدا .... که از رگ گردن هم نزدیک‌تره.

بعدا نوشت: آیا خدا برای بندگانش کافی نیست؟

:(